Loslaten wat we verwachten

Als je in een restaurant soep bestelt en een garnalencocktail krijgt, kun je op grofweg op 3 manieren reageren:

1. je roept de ober en zegt dat er sprake is van een vergissing en eist dat het wordt omgeruild;

2. je zegt niets maar bent boos en verward want dit had je niet besteld en wat zal er straks op de rekening staan;

3. je zegt tegen de ober dat het weliswaar een vergissing is maar dat je dat helemaal niet erg vindt en je eet het lekker op.

Eigenlijk kun je alleen op de derde manier reageren als je niet vast zit aan het idee dat je soep besteld hebt: als je dat idee los kunt laten en openstaat voor alles wat zich aandient.

In het Restaurant van de Foute Bestellingen, een popup restaurant in Tokio, lieten ze onlangs de bediening verzorgen door vriendelijke dementerende ouderen, die moeite hadden de bestellingen te onthouden waardoor de meeste mensen niet kregen wat ze besteld hadden. Iedere bezoeker wist van tevoren dat hij vermoedelijk iets (heel) anders geserveerd zou krijgen dan wat hij besteld had. De meeste mensen genoten van het onverwachte eten. Het doel van het experiment was om iedereen te laten inzien dat mensen met dementie deel uit kunnen maken van de maatschappij.

Maar heeft het niet als onverwachte uitkomst ook mensen doen beseffen dat ze meer genieten als ze de verwachtingen in hun leven loslaten?