Vrijheid boven ziekzijn

Een hoogbejaarde kennis kreeg de wind van voren omdat haar cholesterol ééntiende punt te hoog zou zijn. Er moesten pillen tegenaan en daar kreeg ze spierpijn van en ze was voortdurend misselijk. Het is de vraag hoeveel gezondheidswinst er te halen valt uit deze medicatie, als je weet dat cholesterolremmende medicijnen sowieso alleen zin hebben bij een levensverwachting van tenminste 3 jaar, met dan nog een onduidelijke meeropbrengst in levensduur. De arts van onze kennis wilde echter van geen staken van dit middel weten.

Maar ook als het levenseinde overduidelijk nadert zijn de meeste artsen niet geneigd om te stoppen met behandelen. Terwijl patiënten daar soms toch echt heel anders over denken. Zoals Norma Bauerschmidt, een Amerikaanse vrouw die op haar 90ste te horen kreeg dat ze kanker had en de aangeboden chemotherapie weigerde. Ze koos ervoor het maximale te halen uit de tijd die haar nog restte, stapte in een camper samen met haar zoon, schoondochter en hun hond. Dat was 13 maanden geleden. Ze bezocht de mooiste plekjes in de USA en legde 21.000 km af. Ze had haar Facebook pagina Driving Miss Norma, die een grote hit was. Ze overleed vorige maand op 30 september en zoals haar schoondochter zei: Het was geen droevig afscheid, want ze heeft tot het laatste moment in het leven gestaan.

In dagblad Trouw schreven Jaap Schuurmans en Bert Ummelen het stuk “Beste zorg: geen behandeling meer.” Zij stellen dat artsen meer en meer lijken te lijden aan hun eigen kwaal, de “behandelitis”. Ze willen hoe dan ook en bij wie dan ook elke kwaal bestrijden, kijken minder naar de kwaliteit van het resterende leven dan naar de resterende levensduur. Maar het begint erop te lijken dat veel patiënten, mits goed geïnformeerd, toch kiezen voor een kwalitatief hoogstaand laatste stuk van hun leven zonder ingrijpende behandelingen met forse bijwerkingen.

En als nu de artsen daar meer in mee willen gaan, zullen er nog heel wat road trips à la miss Norma volgen.