Corona verwoest levens en dat is verschrikkelijk. Dat staat buiten kijf. Daarnaast lijdt de wereld sinds een maand of drie aan een collectieve blikvernauwing. Het nieuws gaat over Corona en nog veel meer Corona. Door de Corona-maatregelen kunnen eindexamens, vakanties, sportschoolactiviteiten, festivals, saaie vergaderingen en nog zo wat meer niet doorgaan. Ik las dat een meisje het zó jammer vond dat ze nu niet kon gaan zitten wachten tot het verlossende telefoontje van haar mentor kwam die zei dat ze geslaagd was. Dit vatte in 1 zin de negatieve visie samen die we inmiddels allemaal hebben: we zien wat er allemaal niet kan, en niet wat er allemaal wél mogelijk…

Veel mensen zijn somber een aangeslagen door de Corona- pandemie. Een onbekende ziekte die over de wereld raast en een onbekend aantal doden zal veroorzaken, is een gegronde reden om angstig te zijn. Iedere dag worden de sterftecijfers gepubliceerd, het aantal mensen op de IC, het groeiend aantal mensen dat is besmet. Vreselijke verhalen van hulpverleners die zich in een oorlogsgebied wanen. Nabestaanden die vertellen hoe snel hun geliefde achteruit ging. We kunnen er niet omheen, de harde werkelijkheid. Tegelijkertijd zijn er lichtpuntjes. Er wordt gewerkt aan vaccins, autofabrieken maken beademingsapparaten, een bierfabrikant gooit de productie om en maakt desinfecterende vloeistof. Het Rode Kruis ontving in 2 weken tijd 4,4…

Het oude jaar was nog niet ten einde of de goede voornemens rolden al weer van de pers. Beetje vreemd natuurlijk want je kunt op elke willekeurige dag beginnen je goede dingen voor te nemen en, beter nog, starten met ze uit te voeren. Op 23 maart, 7 september of zelfs op 31 december. Maar goed, traditiegetrouw starten we op 1 januari met het uitvoeren van onze goede voornemens. Dit jaar (opmerkelijk!) staat bij onze nationale goede voornemens op 1: ons minder druk willen maken. We zijn blijkbaar zo klaar met de rat race waarin we zitten, het percentage mensen dat een burn-out heeft en de prestatiedrang in het algemeen,…

Oké, ik ben van middelbare leeftijd, heb snel last van mijn maag, mijn rug is ook niet meer wat het geweest is en soms ben ik wat sombertjes. Tja, hoe erg is het? De ouderdom komt met gebreken? Moet ik met dit soort dingen naar de dokter? En wat doet die dan? Dan krijg ik waarschijnlijk na diverse onderzoeken te horen dat ik de volgende kwalen heb: chronische gastritus, een versleten rugwervel en een milde vorm van depressie. En dat er de nodige pillen en operaties zijn die echter waarschijnlijk niet veel uitmaken, maar wel kans op diverse bijwerkingen hebben en dat ik er dus maar mee moet leren leven.…

De Wetenschapsraad van de Europese Unie heeft zich deze week vernietigend uitgelaten over Homeopathie. Het moet maar eens afgelopen zijn met deze onzin, het is schandalig hoeveel geld erin omgaat en het helpt voor geen meter. Al die 700.000 mensen die vorig jaar naar een homeopaat gingen zijn opgelicht door kwakzalvers. Er worden homeopathische middelen voorgeschreven die alleen maar uit water bestaan en dus niet werken. Die patiënten zijn nota bene méér tevreden over hun alternatief genezer dan over hun reguliere artsen, dan draai je jezelf toch wel een rad voor de ogen?! De Wetenschapsraad doet uitspraken die verre van wetenschappelijk zijn. Wetenschap begint met verwondering. Hoe kan het dat…