Waar zijn al die oude hippies toch gebleven?

Waar zijn al die oude hippies toch gebleven? In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw druk bezig met de wereld te verbeteren: love and peace, weet je wel. En ook nog eens erg milieubewust, gericht op duurzaamheid, verdraagzaamheid, innerlijke groei, welzijn in plaats van welvaart; noem maar op. Al die thema’s waar we momenteel volop mee bezig zijn, althans zouden moeten zijn.

Maar ik hoor zo weinig van de ouderen. Waar zijn ze toch? Allemaal bezig met hun kleinkinderen? Lekker bridgen en cruisen op de motor? Verdwenen achter de gerania?

Ik vroeg me dit af toen ik in de Volkskrant een interview met Jan Terlouw (85) las, oud-politicus (D66) en schrijver van fantastische kinderboeken. Hij toonde zich in dit interview nog een echte ouderwetse linkse rakker. Lekker fulmineren tegen de macht van het kapitalisme en somberen over de teloorgang van het milieu. Prachtig mooi om weer eens een bevlogen mens te horen. Je hoeft het niet met hem eens te zijn, maar een oudere die zich met vuur in het publieke debat gooit, dat is toch wel verfrissend.

En aangezien inmiddels meer dan 15% van de bevolking boven de 65 jaar is en deze groep het qua vrije tijd en besteedbaar inkomen best goed heeft, is het wachten op de grote groep oude hippies die zich weer vol vuur gaat roeren over de thema’s uit hun jeugd: love, peace en milieu. De wereld een stukje mooier maken hoeft niet te stoppen als je senior bent. Juist niet, zou ik bijna zeggen.