Ziek zijn of niet-ziek zijn, dat is de vraag

Oké, ik ben van middelbare leeftijd, heb snel last van mijn maag, mijn rug is ook niet meer wat het geweest is en soms ben ik wat sombertjes. Tja, hoe erg is het? De ouderdom komt met gebreken? Moet ik met dit soort dingen naar de dokter? En wat doet die dan?

Dan krijg ik waarschijnlijk na diverse onderzoeken te horen dat ik de volgende kwalen heb: chronische gastritus, een versleten rugwervel en een milde vorm van depressie. En dat er de nodige pillen en operaties zijn die echter waarschijnlijk niet veel uitmaken, maar wel kans op diverse bijwerkingen hebben en dat ik er dus maar mee moet leren leven. Hoe gelukkig ben ik dan? Dan ben ik dus een patiënt met chronische maag-, rug- en psychische klachten. En als ik dan ga vragen waar dit toe kan lijden, is de kans groot dat de specialisten (maagdarm specialist, orthopeed en psychiater) me vertellen dat ik op den duur nog kanker krijg ook, een hernia en een ernstige depressie. Ik moet dus wel onder controle blijven. Want je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn.

Voel ik me dan beter en geruster? Voel ik me dan veilig en gezonder? Meer Marc en minder patiënt? Van alle mensen die grondig lichamelijk onderzocht worden, blijkt 90% een afwijking te hebben, een nog niet manifeste ziekte of een verhoogd risico op kanker of een andere ernstige ziekte. Van alle mensen die psychisch onderzocht worden blijkt eveneens 90% een psychiatrische afwijking te hebben. Kortom van alle mensen is momenteel meer dan 90% ziek of bijna ziek. En zou dus eigenlijk onder medische controle moeten staan. Of pillen moeten slikken. Of geopereerd moeten worden.

En tegelijkertijd worden we ouder dan ooit, is zestig het nieuwe vijftig en gaan bejaarden op wereldreis. Willen we werkelijk alles weten van ons lijf en hoofd? Zouden we niet gewoon kunnen bedenken dat leven nu eenmaal een terminale ziekte is en dat ouderdom met gebreken komt? Zou dat niet veel prettiger zijn dan de risico’s, de kansen, de mogelijke kwalen tot drie cijfers achter de komma te weten? Wat mij betreft in ieder geval wel. Ik ben gewoon een man van middelbare leeftijd met wat ongemakken.

Of wat ik eens een hoogbejaarde hoorde zeggen, ik heb wat last van PHPD. Pijntje Hier, Pijntje Daar. En hoe erg is dat. Klinkt toch veel beter dan chronische gastritus met een verhoogde kans op maagkanker, versleten rugwervel en kans op ernstige depressie?

© foto: Unsplash.com